Bye Bye NZ...Bula Fiji!

Bula is hallo in Fiji...
Maar ik zal eerst nog even een verslag doen over Christchurch.
Dinsdagmiddag kwamen we na een bezoekje aan de Mouraki Boulders, aan in Christchurch. We hebben eerst met de bus een rondje gereden langs de afgesloten straten in de stad. Het is best wel triest om te zien wat de aardbeving hier heeft gedaan. Nu weet ik natuurlijk niet hoe het er voorheen heeft uitgezien maar de littekens zijn duidelijk aanwezig. De wegen hebben scheuren, er zijn diverse lege kavels waar tot vorig jaar nog huizen hebben gestaan. Huizen hebben allerlei draagconstructies om de gevel of het dak staande te houden. Kerken zijn verwoest of de klokkentorens zijn verwijderd. Overal zie je kapotte ramen, dichtgetimmerde ruiten en scheuren in de muren. De kiwi's dachten dat ze het ergste achter de rug hadden vorig jaar februari maar helaas hebben de schokken van 23 december daar weer verandering in gebracht. Het lijkt me heel vermoeiend als je steeds in de onzekerheid leeft of je huis er morgen nog staat. Elke dag vertrekken er steeds meer mensen en bedrijven uit de stad.
Ik heb nu alleen van onze chauffeur Dirk (die zelf in Christchurch woont) het een en ander gehoord hoe de aardbevingen het leven van de inwoners heeft veranderd.
Wij verblijven in een motel gelegen in een wijk met allerlei warehouse, woonmalls en garage-achtige shops. Buiten het voormalige centrum in de buurt van het grote stadspark (waarvan ik de naam ff kwijt ben). Sawadee zit er aan te denken om nu Christchurch in de toekomst niet meer aan te doen, omdat het simpelweg Christchurch niet meer is. Daarnaast is het ook een risico om een groep hierheen te brengen, maar aan de andere kant hebben ze hier het toerisme en de werkgelegenheid hard nodig.
Na een rustige nacht ( heb maar 1 schok gevoeld) zijn we met een groep richting Kaikoura vertrokken. Hier zijn de Sperm Whales te spotten (what's in a name, he??). Deze excursie heb ik vanuit Nederland al geboekt een aantal andere gaan een dolfijnen excursie doen, de rest blijft in Christchurch vandaag.
We zijn weer in alle vroegte onderweg want we moeten 3,5 uur rijden voordat we er zijn. Om kwart over 12 was de check-in en om 1 uur zaten we op het water in een super deluxe catamaran op weg naar de whales. We hebben er 2 gezien en dat is een 'goede dag' voor het spotten. Het duurt even voordat ze gelokaliseerd zijn. Met sonar apparatuur gaan ze luisteren of er 1 in de buurt is. Ook wij moesten 'goed opletten' of we ergens een waterspuit van 2 meter aan het oppervlakte zouden zien. Geduld, vol verwachting de horizon afturen, wachten, wachten. Ja! daar is ie... 18 meter lang, majestueus, enorm sterk en toch kwetsbaar. Het zijn alleen mannetjes die in deze wateren zwemmen. De vrouwtjes vertoeven liever in Fiji water ( toevallig, ik ook :-) en daarmee houd de gelijkenis meteen op!). De boot is in een mum van tijd in de buurt van de walvis. Ze blijven meestal zo'n 20 a 40 minuten onderwater voordat ze weer ademhalen. Dit doen ze dan een minuut of 10 en dan duiken ze weer onderwater. Je kunt aan de lichaamstaal aflezen wanneer dit moment is. Dat is natuurlijk het mooiste fotoshot, eerst de kromming van de rug en dan de staart die verticaal het water in glijd.
Daarna zijn we nog naar een zeehonden kolonie gebracht die lekker zaten te luieren op de rotsen. En toen was het gelukkig tijd om terug te keren naar de aanlegsteiger. De deining op en neer ging prima maar van links naar rechts was minder plezierig. De dolfijnen groep heeft ook een geslaagde trip gehad, ze hebben wel 500 dolfijnen gezien en 5 keer een zwem stop gehad. Omdat ik in Curacao elke dag dolfijnen en zeeleeuwen heb gezien. Diverse keren met ze heb gezwommen en gedoken stond dit niet hoog op mijn lijstje.
Maar het blijven natuurlijk leuke dieren om te zien. Onderweg vanaf Marlborough Sounds naar Picton hebben we ook een groep dolfijnen naast en onder de boot gehad. Dat was een extra bonus tijdens de overtocht. Zeeleeuwen staan ook regelmatig op mijn fotocamera, maar wel altijd vanaf een afstandje. Om half 5 zijn we ons terug gaan haasten richting Christchurch voor het 'laatste avondmaal' met zijn allen. Dit was ook het moment om van de groep als geheel afscheid te nemen . We hebben Dirk onze Belgische buschauffeur bedankt voor zijn leuke verhalen en fijne rijden. Evelien de reisleidster hebben we ook bedankt voor alle goede zorgen. Een aantal deelnemers blijven nog een paar weken in NZ andere gaan naar Australie. Dus na deze avond valt de groep uit elkaar.

We hebben vandaag eerst een binnenlandse vlucht gehad vanaf Christchurch met iedereen die ook terug naar Nederland vloog. Op Auckland aangekomen hebben we afscheid genomen van deze groep en zijn we met zijn drieën naar Fiji vertrokken. Het ging allemaal een beetje rommelig omdat we van de domestic naar de internationale terminal moesten. Na het inchecken werd maar niet bekend bij welke gate we konden boarden. Om 1 uur zouden we vliegen maar om half 1 was er nog geen nieuws over de gate. Er stond alleen 'RELAX' als omschrijving waar inmiddels een gate nummer had moeten staan. Steeds alle borden in de gaten houden... en ja hoor, om 10 voor 1 stond daar ineens gate 1 op het scherm. Nu waren we al in de buurt gaan zitten van gate 1 want Air New Zealand ging ook om 1 uur naar Fiji en die waren al aan het boarden. Ik had al het idee dat dit wel eens een alliantie zou kunnen zijn met Air Pacific. In alle hectiek heb ik niet de kans gehad om afscheid te nemen van iedereen. Dus Sander, als je dit leest: Sorry, ik ben je kwijt geraakt bij de duty free shops. Hoop dat je een fijne vlucht hebt gehad richting Kuala Lumpur en Amsterdam met Edgar, Jochem, Ad, Renske, Mayke, Hugo, Ankie, Gerda en Agnes.
See you later big friend.
Ik moet wel ff omschakelen dat ik hier wel met Ellen en Ellen zit en niet met de rest van jullie sawadee-ers :-( .

Het is hier tropisch warm, wat ook staat voor tropische nat en dat is ook het eerst wat we zagen toen we landen... regen. Regenseizoen... ohhhh, dat is nu? Maar het is warme regen geen noordereiland regen. Ja.... ik hoor jullie allemaal zeggen: tssss, je moest eens weten in Nederland. I know, I know... jullie hebben echt slecht weer op het moment.
Voelt hier aan alsof je je haar aan het föhnen bent in een vochtige badkamer. En dan de hele dag lang. Dit is meteen een 'andere' vakantie. Geen Maori of Kiwi's maar Fiji's en die zien er toch ( hoe zal ik het zeggen) anders uit. Mannen dragen hier een soort van lange donkere rokken met opengewerkte sandalen. Not sexy!
Ze hebben ook hele andere uiterlijke kenmerken dan de Maori. Ze hebben zwart kroeshaar en lijken daarom een mix van Surinaams en Indisch. Ik dacht dat de Maori van origine van deze eilanden zijn overgestoken naar NZ?
Vannacht een nachtje in een hotel in Nadi en morgen met de boot eindelijk naar het Mantaray Resort daar verblijven we 4 dagen dan weer een nachtje Nadi en daarna de ( I-don't-want-to-think-about-it-how-long ) journey home.
Omdat ik niet weet hoe het eilandleven er de komende dagen uit zal zien. Wel/ geen internet of telefoonbereik... vandaar nog even dit berichtje.

Ik weet nog niet wat het woord is voor tot ziens in Fiji dus:

Ciao.